ผัวลับ : Señorita 2560
……………. ♥ …………….
หนอยแน่ะ!!!
แก่! .. หม้าย .. จน!! ..
ไม่เจียม..ยังจะมาเล่นตัว!!!
ประเดี๋ยวแม่จะจับปล้ำทำหลัวเสียให้เข็ด!!!
เรื่องราวความรักและพิศวาสลับๆ ระหว่างนายสาวนักธุรกิจแสนสวย รวย ดีกรีนักเรียนนอกหัวสมัยกับโคแก่ผู้ซื่อสัตย์และอัปลักษณ์
เรื่องรักครั้งนี้มันจึงต้องลับ!! .. ไปจน ...สุดขั้ว...หัวใจ
……………. ♥ …………….
บทที่ 1
ท่ามกลางผู้คนมากหน้าหลายตาที่ส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติผิวขาวตัวสูงโย่ง และชาวเอเชียที่ส่งเสียงล่งเล้งกวักไม้กวักมือเรียกหากัน บางคนลากกระเป๋า บางคนสะพายเป้ บางคนมากันเป็นกรุ๊ฟใหญ่ บางคนมาคู่ และบางคนก็เดินทางมาโดดเดี่ยว …
หากแต่
พลอยรัก ... คุณหนูวัยขบเผาะที่ทั้งสวย ทั้งสดใส ผู้กำลังโพเข้าอ้อมกอดของบิดาที่มารอรับเธอด้วยตนเองเธอเป็นสาวน้อยผู้อยู่ในวัย ที่กำลังเหยียบย่างเข้าสู่ปีแรกๆ ในคอลเลจสักแห่งใดแห่งหนึ่งของสหรัฐอเมริกานั่นเท่ากับว่าเธอเองก็เพิ่งจะจบจากไฮสคูลมาหมาดๆ เนื่องจากทางบ้านของพลอยรักนั้นจัดเข้าขั้นว่าอยู่ในฐานะระดับเศรษฐีที่ร่ำรวยมาก ย่อมเป็นธรรมดาที่จึงต้องถูกส่งไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่ยังเป็นเพียงแค่เด็กหญิงตัวเล็ก ซึ่งบิดาของเธอนั้นหรือ คือหนึ่งในนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ มากขนาดมีโรงแรมหรูหราห้าดาวที่มีห้องมากกว่าสามร้อยกว่าห้องซึ่งตั้งอยู่บนเกาะที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวขึ้นชื่อแห่งหนึ่งกันเลยทีเดียว
สาวน้อยวัยสดใสที่ทั้งสวย ทั้งขาว อวบ อึ๋ม เซ็กซี่มีออร่าน่าฟัดสุดๆ กำลังกอดรัดบิดาที่โอบประทับจูบแก้มรับขวัญบุตรสาวคนเดียว พูดคุย ทักทายถามถึงการเดินทางของสาวน้อย นางฟ้าแสนสวยของเขาอย่างยินดี ดีใจ แต่เพียงสักเดี๋ยวเสียงโทรศัพท์ในมือของเขาก็ดัง เนื่องจากที่ตรงนั้นมันดังจ่อกแจ่กจอแจ เขาจึงผละตัวเดินออกไปคุยตรงที่ดูจะสงบๆ กว่านิดหน่อย ซึ่งก็ไม่ได้ไกลกันเท่าไร จึงปล่อยให้บุตรสาวยืนมองนั่นมองนี้ คิดอะไรเล่นเรื่อยเปื่อยไปพลางๆ
เมื่อกี้เธอเพิ่งคุยกับบิดา
แน่นอนว่าวันนี้ เธอจะมีบิดามารอรับที่สนามบินเพียงลำพัง ในขณะที่มารดาต้องไปสัมมนาร่วมกับสมาคมที่ตนเป็นประธานก่อตั้งเอาไว้ .. ซึ่งนั่นไม่มีปัญหา เพราะเธอกับมารดามักจะได้เจอกันอยู่ประจำเพราะผู้ที่เธอถนัดเรียกว่า ..มี้ ก็มักจะบินไปดูแลเยี่ยมหาอย่างสม่ำเสมอ และเมื่อวานก่อนมารับ บิดาได้บอกเธอไว้ก่อนแล้วว่าเขาต้องอยู่เจรจา ประชุมกับสมาคมโรงแรมประจำปีสักราวๆ หนึ่งสัปดาห์ จึงตกลงกันว่าจะให้พลอยรักนั่งรถกลับเกาะไปเองก่อน
โดยจะมี..พายัพ ชายวัยสี่สิบเจ็ดซึ่งเป็นคนสนิทเก่าแก่ของที่บ้านเป็นคนพาเธอไปส่งที่โรงแรมบนเกาะ ก่อนที่ในวันเลิกประชุมเขาคนนี้จะตีรถขึ้นมารับบิดาอีกครั้ง และระหว่างนี้พลอยรักจะได้เที่ยวพักผ่อน
จากนั้นเธอจะต้องฝึกงานการบริหารโรงแรม ร่วมกับลูกพี่ลูกน้องอีกราวสามสี่คน ซึ่งเธอก็จะต้องมาเป็นหนึ่งในทีมผู้บริหารรับและดูแลกิจการต่อไปในภายภาคหน้านี้ละ
มัวแต่กวาดสายตามองนั่น มองนี่ ดูคนเดินขวักไขว่ไปมาในสนามบินเพลินๆ จนกระทั่งปรายทางตาเห็นเงาวูบหนึ่งจึงหันไปมองแล้วก็ต้องชะงัก
โอ๊ะ!!
ลุงพายัพนั่นเองล่ะ!
คงต้องขอเล่าถึงประวัติของเขาคนนี้นิดหนึ่งนะคะ .. ซึ่งมันก็ไม่ใช่จะเป็นเรื่องธรรมดาๆ เลยเชียวละ เพราะชายสูงวัยคนนี้น่ะ อดีตเขาเคยเป็นถึงหัวหน้าทหารช่าง ที่จัดว่ามีฝีมือดีมากคนหนึ่งของกองทัพเรือเลยเชียว แต่เนื่องจากการที่พายัพต้องเผชิญกับมรสุมชีวิตขนาดหนัก จากคนที่เขารักและไว้ใจสุดๆ
ใช่!! .. ภรรยาสุดที่รักของเขามีชู้ เธอกับชู้ร่วมมือกันโกงเขาหมดเนื้อหมดตัว พายัพคับแค้นใจ กินเหล้าเมามายไปอาละวาดจนเกิดมีคดีติดคุกอยู่หลายปี จบสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวและอารมณ์เพียงวูบเดียว
ยิ่งเมื่อตอนออกจากคุกมาใหม่ๆ เขาก็กลายเป็นคนไม่มีบ้าน ไม่มีเงิน ญาติก็รังเกียจที่เขาขี้เมาและขี้คุก แล้วก็กลายเป็นคนเร่ร่อนเข้ามาของานบิดาพลอยรักทำ .. ซึ่งตอนนั้นเธอเพิ่งจะเกิดมัง บิดาเห็นหน่วยกร้านพายัพดีและเขาชอบให้โอกาสคน ก็เลยรับทำงานที่ไซค์งานโรงแรมที่ตอนนั้นกำลังเพิ่งจะสร้าง ทำไปทำมา เพราะความรู้ที่เขามีติดตัว บิดาก็เลยจ้างให้มาดูแลรถแพงๆ ที่เศรษฐีคนนี้ชอบสะสมจนกลายเป็นช่าง และคนขับรถประจำบ้านไปในตัว และสุดท้าย เขาก็ได้กลายมาเป็นมือขวาคนสนิทของบิดา ที่แม้จะได้ตำแหน่งที่ดีกว่า เงินเดือนก็สูงกว่าเดิมมากแล้วก็ตาม แต่พายัพก็ยังคงทำตนปกติ ยังคงทำตัวเสมือนคนรับใช้ ... ไปไหนมาไหนก็คอยขับรถถือของให้บิดามาโดยตลอด
และตั้งแต่เด็กแล้วเช่นกันที่นอกจากแม่บ้าน พายัพก็นับได้ว่าเป็นคนคอยดูแลคุณหนูพลอยรักใกล้ชิดมาตลอดคนหนึ่ง ต้องขับรถไปรับไปส่ง จูงมือ ถือกระเป๋าไปส่งถึงที่ห้องเรียน ซึ่งบางวันคุณหนูตัวน้อยโยเยตื่นสาย ชายคนนี้ก็จะต้องหอบกล่องอาหารไปป้อนข้าวป้อนน้ำกันที่นั่น และจะอยู่ดูแลกันจนเธอเข้าแถวแล้วนั่นแหละเขาถึงกลับ คุณหนูพลอยรักจึงสนิทสนม และไว้ใจพายัพราวญาติสนิทคนหนึ่งเลยทีเดียว
ส่วนนิสัยส่วนตัวของเขานั้น ก็นับได้ว่าเป็นคนสมถะ เงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เลิกงานเขาจะเอาแต่ขลุกอยู่หลังบ้าน รดน้ำดูแลต้นไม้ในสวนครัวเล็กๆ ของเขา ..อ่อ.. พายัพทำอาหารอร่อยด้วย เขาชอบทำอาหารกินเอง และตั้งแต่เล็กจนโต พลอยรักก็ไม่เคยเห็นเขาสนใจผู้หญิงคนไหน ถามบิดาว่าเขาทำไมไม่มีลูกมีเมียเหมือนคนอื่นเขาล่ะ ก็ถูกบิดาดุเอาเบาๆ ว่า
“อย่าไปถามเรื่องนี้กับลุงเขาเชียวนา”
“ทำไมล่ะคะ”
“เอาไว้โตแล้วอีกนิดดีกว่า พ่อจะเล่าให้ฟัง”
บิดาพูดตัดบทมาแค่นี้ เด็กหญิงก็ไม่ทู่ซี้จะฟัง แม้จะยังไม่เข้าใจว่าทำไมจึงถามไม่ได้หว่า แต่ตั้งแต่นั้นมาเธอก็ไม่เคยได้สนใจจะถามใครในเรื่องนี้อีกเพราะลืมไปแล้วล่ะ
และต้องขอเล่าย้อนไปอีกนิดว่า …
พายัพสมัยก่อนเธอจะถูกส่งไปเรียนเมืองนอกนั่น ในสายตาเด็กหญิงตัวน้อย ก็ดูว่าเขานั้นไม่น่าจะใช่คนที่หล่อเหลาอะไรเล้ยยยย …
เชยก็เชย และดูธรรมดาๆ มาก …
ตัวใหญ่ ล่ำ ดำ ยักษ์ แถมติดจะดุ ขรึม ดูทะมึน เสียด้วยซ้ำ แต่ก็มักจะอบอุ่นอ่อนโยนกับคุณหนูพลอยรักคนนี้ของเขาดี
หากแต่มาตอนนี้นี่สิ!!
คุณสมบัติในอดีตในสายตาของสาวน้อยเต็มวัยตอนนี้ทำไมจึงเปลี่ยนไป ..
ทำไมเขาจึงดูเท่ ล่ำสัน กล้ามแน่น ผิวเข้มสีแทน ใส่เสื้อเชิ้ตพอดีตัวจนเหมือนจะตึงอก เขาจึงติดกระดุมมันได้ไม่ครบถึงคอ เสื้อสีเข้มแขนยาวพับขึ้นมาครึ่งแขน กางเกงแสลคดำเข้ากับรองเท้าดำสุภาพ สะอาดสะอ้าน และทุกอย่างที่กล่าวมานี้ ทำให้วันนี้เขาดูหล่อคมสมชายดีจริง
ดูสมารท์มากๆ ทั้งๆ ที่เขาชอบบอกกับใครต่อใครนะ ว่า .. ตนเป็นเพียงแค่คนขับรถของบิดาเท่านั้น
ก็ขนาดยัยนีน่าพอเห็นรูปของพายัพที่เธอแอบส่งไปเมาท์ตอนหลังแล้วยังจะกรี๊ดสลบไปเลยก็แล้วกันล่ะ!!
“เถื่อน เท่ เร้าใจ โอ้ยอยากได้ โอยอยากโดนแบบนี้”
นีน่ากรี๊ดๆ
“นังบ้า!! ก๋ากั่น”
ครั้งนั้นพลอยรักถึงกับผรุสวาทเข้าให้
และนี่ .. มันยิ่งทำเอาพลอยรักถึงกับแก้มแดงก่ำเลยเชียวสิในตอนที่พายัพตกตะลึงมองมายังตนเอง
อ่อ .. ก็เพราะก่อนหน้านี้พายัพมัวแต่ไปดูแลสัมภาระชิ้นอื่นๆ ให้อยู่ พอเขากลับมาถึงก็มาในจังหวะพอดีที่บิดาเดินออกไปคุยโทรศัพท์เรื่องงาน แล้วชี้มือมายังทิศที่ตนยืนหันหลังมองนั่นมองนี่อะไรอยู่ เขาก็คงเรียกแล้วแต่เธอดันฟังเพลงจากสมาร์ทโฟนเพลินอยู่จึงไม่ได้ยินที่เขาเรียก แล้วพอพายัพเดินก้มหน้าก้มตามาคว้ากระเป๋า เธอเห็นเงาวูบวับก็หันกลับมาแล้วพอเขาเงยหน้า .. มันก็เลยกลายเป็นว่า
ต่างคนก็ต่างชะงัก
“โอ้โห … นี่มันเทพธิดาชัดๆ!”
เหมือนมันเป็นสิ่งที่เขาเผลอพูดแผ่ว แต่ก็พอจะจับใจความได้ใต้เสียงเพลงที่เธอฟัง และพอรู้ตัว เขาก็ก้มหน้า คว้ากระเป๋าถอยกลับไปยืนเคร่งขรึม นอบน้อมอย่างที่เคยเป็น และตอนนั้นเองที่หัวใจพลอยรักมันกระตุกและเต้นถี่ๆ เลยเชียว อีกทั้งก็ไม่กล้าตอบอะไรเขาไปเลย
โอ้ย ตายละนี่เธอเป็นอะไรน่ะ!! ..
ทำไมหัวใจมันเต้น...ตึกตักๆ ไม่หยุดเลย
บิดาคุยงานเสร็จกลับมาก็สั่งการสั่งงาน พอทุกอย่างเรียบร้อยก็แยกกันไปขึ้นรถที่บิดากลับไปก่อนเพราะเรียกรถจากโรงแรมที่พักให้มารอรับที่ด้านหน้าอาคารเรียบร้อยแล้ว
พลอยรักเดินไปขึ้นรถของที่บ้าน และเลือกที่จะนั่งหน้าไปกับพายัพ แล้วระหว่างทางก็เธอที่เป็นฝ่ายชวนเขาคุยคนเดียวมาตลอดทางซะส่วนใหญ่ ตอนแรกก็ไม่เข้าใจ ทำไมคุณลุงที่เคยสนิทสนมกันทำไมงวดนี้จึงนิ่ง และเงียบนัก จนกระทั่งบังเอิญสังเกตเห็นว่าพายัพชอบเหลือบตามาแอบมองขาอ่อนของตนแทบจะตลอดเวลาอย่างอึดอัดๆ
สาวน้อยดันนึกพิเรนทร์ในใจ แอบคิดได้ว่าเขาคงจะหวั่นไหวกับขาอ่อนของเธอมากแน่ๆ ก็เพราะชุดที่ตนเลือกใส่มาวันนี้มันเป็นชุดเดรสสายเดี่ยวสั้นสุดเซ็กซี่ สีครีมอ่อนบางๆ กับกางเกงตัวในขาสั้นกุดสีส้มจี๊ดๆ พอมานั่งอยู่ในที่แคบแบบนี้มันเลยเลิกร่นขึ้นมา จนเกือบถึงขอบขากางเกงในกันเลยเชียว
พลอยรักก็ชักนึกสนุกก็เลยกะจะแกล้งคนขับรถใกล้วัยชราผู้เคร่งขรึมเย็นชาคนนี้ซะหน่อย เลยแอบค่อยๆ นั่งเปิดขาอ้าออกกว้าง …
ทำทีคล้ายเป็นว่าตนเผลอ
แต่ … โอ้ย!! พอเขาเหลือบตามามองเธออีกที
สาบานเลยว่าเขาแทบจะพารถเป๋ตกข้างทางเลยล่ะสิ!!
เล่นเอาเด็กสาวส่งเสียง … กิ๊กๆ … ขำเสียงใส
คุยกันมาต่อสักพักพลอยรักก็ชวนเขาคุยเรื่องทะลึ่ง และอีกสักเดี๋ยวหนึ่งเขาก็กระแอม
“โตแล้วทำไมทะลึ่ง ก๋ากั่นดีจัง เออ ..คือ..อยู่โน่น… คุณพลอยเคยกับแฟนแล้วหรือครับ”
คราวนี้คำถามอึดอัดๆ จากเขาก็เล่นเอาสาวน้อยอึ้งไปเลยนิดๆ เหมือนกันสิ
ไม่คิดว่าพายัพจะกล้าถามตรงๆ เอาแบบนี้แฮะ
...แต่…ม่ะ!!
กล้าถาม...ก็กล้าตอบแล้วกันละ!
“ยังค่ะ พลอยไม่มีหรอกแฟนน่ะ .. แต่ก็อยากจะลองเหมือนกันนะ”
หนนี้เป็นทีของเขาซะสิที่อึ้งๆ ไปอีกครั้ง ...
ดีนะที่หน้ารถไม่เป๋ตกทางไปเลยน่ะ
เหลือบตามาอีกทีก็เห็นพายัพทำหน้านิ่งๆ แล้วตั้งใจขับรถต่อไปจนถึงที่หมาย
พอดี .. คุณอาผู้หญิงที่ดูแลโรงแรมอีกคนต้องขึ้นไปเชียงใหม่ จึงมอบหมายให้คุณน้าที่เป็นพ่อแม่ของเพชรแท้ กับแพรพราว ลูกพี่ลูกน้องของพลอยรักที่มาลงหุ้นกันช่วยกันดูแลโรงแรมสักสองสามวัน และในตอนนี้เธอจึงมีคนรุ่นเดียวกันเพียงสองคน ส่วนลูกพี่ลูกน้องอีกสองคนยังมากันไม่ถึง เพชรแท้เลยขันอาสาพาพลอยรักขึ้นเอาของไปเก็บที่ห้อง จากนั้นก็โทรไปชวนแพรพราวให้ลงมาเล่นน้ำทะเลกัน
ทะเลที่นั่น ในฤดูนั้นมันใสสะอาดสดใส น่าเล่นมากซะด้วยสิ ระหว่างนี้เธอบังเอิญเหลือบตาไปเห็นพายัพเดินวนเวียนๆ อยู่ใกล้ๆ คงทำตามคำสั่งของบิดาเธอนั่นหละที่ให้มาคอยเฝ้าดูแลความปลอดภัยของลูกสาวคนเดียวของเศรษฐีที่กำลังจะลงเล่นนักการเมืองอย่างเช่นเคย จนแทบเรียกได้ว่าน่าจะเป็นหน้าที่หลักของพายัพเขาเลยละ
พลอยรักนึกอยากจะแกล้งคนอีกก็เลยว่ายน้ำไปเล่นแถวช่วงลึกๆ แกล้งตะโกนเรียกเพชรแท้ กับแพรพราว แต่เธอรู้แน่ๆ ละว่าทั้งคู่ขี้ขลาดและว่ายน้ำกันได้ไม่เก่งด้วย พี่แพรยิ่งสำอางกว่ากลัวผิวเสียมาเล่นด้วยแป๊บเดียวก็ขอตัวขึ้นไปแล้ว
“พี่เพชรมาเล่นตรงนี้สิ น้ำเย้นนนน..เย็น ชื่นใจจัง”
“ไม่เอาละ ยัยซื่อบื้อ ไม่กลัวเป็นตะคริวหรือไงพลอย กลับมาเล่นตรงนี้เหอะ” เพชรกวักมือ
“ไม่อะ น้ำตรงนี้เย็นดี ตรงนั้นมันตื้น น้ำมันร้อนกว่า พลอยไม่ชอบ” ทำเป็นดื้อดึง
ตรงตามแผน พายัพพาหุ่นบึกๆ ตัวเท่าตึก ออกมายืนชะเง้อคอมองอย่างเป็นห่วง แล้วสักเดี๋ยวเขาก็ตัดสินใจ ถอดเสื้อถอดรองเท้าว่ายตามมามองห่างๆ
บทที่ 2
เพชร พอเห็นพายัพลงมาตามคุ้มกันพลอยรักแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดรำคาญตา เขาไม่ชอบพายัพ มองว่าลุงพายัพของเธอดุเกินเหตุ ตาก็คมเหมือนเหยี่ยว จ้องมาทีทำเอาเด็กหนุ่มหุ่นผอมเพรียวเยี่ยวแทบราดก็เลยขอตัวหนีขึ้นฝั่งไปแล้วอีกคน
ทีนี้ก็เลยเหลือเธอกับพายัพสองต่อสองโดยที่พลอยรักใส่เพียงชุดว่ายน้ำทูพีซสีเหลืองมะนาวแสนสดใส และมันก็ขับผิวขาวๆ เธอให้นวลผ่องจนโดดเด่นเลย
“ขึ้นเถอะครับคุณหนู แดดแรง น้ำเย็น เดี๋ยวจะไม่สบาย”
เขาว่ายมาเตือนใกล้ๆ พลอยรักหมั่นไส้ทำไม่สนใจ
พายัพไม่รู้จะทำยังไงกับเด็กหัวดื้อ ก็เลยได้แต่ว่ายวนรออยู่ห่างๆ … ทิ้งเวลาไปสักเดี๋ยวก็
“อุ้ย! ลุงพายัพขาช่วยด้วย .. พลอยตะคริวกิน”
ด้วยท่าตีน้ำตุ๋มต๋ำๆ ตะเกียกตะกาย ผลุบๆ หายๆ
แต่พายัพก็พุ่งตัวราวฉลาม .. วาบ ..
พรวดเข้ามาคว้าเอวคุณหนูของเขาได้แทบจะทันที
อะไรพอว่า ตอนที่เธอแอคติ้งลีลาระดับออสการ์คงอยากเรียกไปให้รางวัล ก็ด๊านน..ตวัดมือตีน้ำวาดๆ แล้วมันกวาดไปโดนของรักแข็งปั๋งกลางตัวของเขาเอาเข้าให้สิ!
พายัพชะงัก งอตัวแต่ยังคว้าเอวเธอเอาไว้มั่นไม่ยอมปล่อย
โอ้ยตาย!! ... เธออ้ายอาย
พลอยรักผู้อายจัดจนไม่รู้จะวางตัวอย่างดีก็เลยผลักอกเขาแล้วว่ายน้ำหนี … หันมาแลบลิ้น ทำเสียง …
แบร๋!! … ใส่เขาแก้เขินไปหนึ่งที เล่นเอาพายัพงง
ปัด...โธ่!!
นี่เขาโดนคุณหนูวัยอ่อนผู้แสนงอนแกล้งเอาอีกแล้วหรือ!!
โคลงหัวไหวๆ ก่อนจะจวงแขนว่ายเข้าฝั่งตามเธอไป
สักประมาณสองทุ่มครึ่งได้ พลอยรักก็กลับเข้าห้อง แล้วคุยกับนีน่าพักหนึ่งผ่านโซเชียลแชท แล้วหันไปดูคลิปในเว็บหนึ่งอยู่เพลินเชียวก็ดันไปคิดถึงเรื่องเมื่อบ่ายๆ ที่มือไปโดนของรักของหวงของลุงพายัพเอาเข้าได้ .. สักเดี๋ยวจินตนาการบ้าๆ มันก็พาอารมณ์เตลิดเปิงขึ้นมา ยิ่งคิดถึงขนาดของมัน เธอก็ยิ่งรู้สึกคันยุบยิบที่ตรงนั้นไปหมดเชียวล่ะ ก็ขนาดต้องถอดกางเกงขาสั้นออก แล้วทดลองช่วยตัวเองเป็นครั้งแรกแบบเขินๆ กล้าๆ .. ทำไปก็จินตนาการถึงของรักของชายสูงวัยตัวใหญ่กล้ามโต้โตคนนั้นไปนั่นล่ะ
ใช่แล้วละ …
เพราะตั้งแต่ไปเรียนอยู่ที่อเมริกา คุณหนูพลอยก็ได้ค้นพบตนเองว่าเป็นคนที่มีความต้องการทางเพศสูงมาก .. มากอย่างชนิดที่เรียกว่าล้นเหลือ แต่เชื่อไหมว่าเธอนั้นยังสดใสและบริสุทธิ์สะอาดอย่างกับน้ำค้างกลางหาว เพราะสาวน้อยนั้นยังไม่กล้าแม้แต่การจะช่วยเหลือตนเอง .. ยิ่งเนื่องมาจากชื่อเสียงของผู้บิดา มารดาและเกียรติของวงศ์ตระกูลมันเป็นห่วงผูกคอ ที่ทำให้เด็กสาวไม่กล้าจะซ่าหรือแม้แต่จะกล้าแสดงมันออกมา พลอยรักจึงเรียกได้ว่าเป็นสาวที่ค่อนข้างจะเก็บกด
แตกต่างจากนีน่าเพื่อนสาวคนสนิทที่เรียนที่เดียวกัน ขานั้นน่ะ .. ไม่ซิงมาตั้งแต่คบกับแฟนลูกเศรษฐีด้วยกันคนแรกที่สุดท้ายก็เลิกกันไป แล้วฝ่ายชายก็เคยเอาคลิปตอนที่มีอะไรๆ กันออกไปประจานกันด้วย
โชคดีที่นีน่าก๋ากั่นพอที่จะไม่แคร์และไม่ใส่ใจซึ่งต่างจากพลอยรักเพราะนั่นมันจึงทำเอาเธอขยาดจนคอย่น ไม่กล้าที่จะซ่าจะซนในเรื่องพรรค์นั้นหนักขึ้นไปใหญ่
แต่ความที่สาวน้อยทั้งสองนั้นรักและสนิทกันมากจนไม่มีอะไรให้ต้องปิดบังกันเลยนี่แหละ และพอมีความลับในใจอะไรก็เล่าสู่ปรึกษากันตลอด … นีน่าจึงรู้ด้วยว่า …
รสนิยมของเพื่อนรักคนนี้นั้นมันไม่ใช่ ชายหนุ่มอายุน้อย หน้าขาว รูปหล่อ พ่อรวย สดใสที่อยู่ในวัยและฐานะระดับเดียวกันซะด้วยนี่สิ .. ที่ทำเอาพลอยรักกลุ้มใจหนัก!!
สาวน้อยหุ่นน่าฟัด ผู้เปล่าเปลี่ยวกำลังหัดช่วยตัวเองอยู่สักเดี๋ยวไม่ทันเท่าไรก็มีเสียงคนมากดกริ่งเรียกที่ประตูด้านหน้า พลอยรักตกใจรีบคว้ากางเกงมาสวมใส่ล่กๆ
และเพราะความรีบร้อนตกใจนี้ มันจึงทำให้เธอเผลอลืมล้างมือ ... มาคิดได้อีกทีก็ตอนเดินมาถึงหน้าประตูแต่ก็คิดในใจว่าน่าจะเป็นแพรพราวที่อาจจะแวะมาคุยด้วยก่อนนอน .. แต่พอเปิดไป
อ้าว... กลายเป็นเพชรแท้ที่ในมือถือแก้วนมอุ่นมาให้ด้วย
เพชรชูแก้วแล้วถามว่า
“พี่เข้าไปได้ไหม?”
พลอยรักเปิดประตูให้เขาเข้ามาเพราะเห็นเป็นพี่ชาย ไม่กล้าปฏิเสธ เลยต้องจำใจพยักหน้าให้
พอปิดประตู เขาก็ยื่นแก้วนมอุ่นๆ ที่ถือมาให้
“ตะกี้พี่เห็นพลอยทานข้าวเย็นไปนิดเดียว ลดความอ้วนอยู่หรือ ไม่น่าจะดี เอ้า..นี่ .. นมอุ่นๆ ดื่มก่อนนอน”
“ขอบคุณค่ะ”
สาวน้อยเห็นความหวังดีของลูกพี่ลูกน้อง ไม่ทันคิดอะไร กะว่าถ้าดื่มๆ จบเรื่องเขาจะได้รีบออกไป
แต่ที่ไหนได้ พอดื่มจนหมดแก้วเขาก็ถามมาอีกว่า
“ต่างที่ ต่างเวลามางี้ คิดว่าคืนนี้จะนอนดึกไหม?”
“ไม่รู้สิ ดูโน่นอ่านนี้ไปเรื่อยๆ ก่อนแหละมัง”
ตอบแบบงั้นๆ ให้ดูว่าไม่ได้เต็มใจจะคุยต่อเลย
ซึ่งเพชรไม่ว่าอะไรต่อในตอนนี้ ทำไม่รู้ไม่ชี้แถมถือวิสาสะเดินเลยเข้าไปยังเตียงนอนของเธอเฉยเลย พลอยรักมุ่นหน้า รู้สึกไม่พอใจนิดๆ แต่ก็ยังไม่กล้าจะว่าอะไร
ก็คุยกันไป ถามโน้นตอบนี่เขาอยู่สักพัก ตอนนี้ความรู้สึกคุ้นเคยที่ค่อนข้างรุนแรงแปลกๆ มันก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาจู่โจมตี แถมบวกอาการราวสะลึมสะลือ ร้อนวูบวาบ ใจสั่น เต้นแรง แล้วมันก็...
“พี่เพชร พลอยง่วงแล้ว พี่กลับไปก่อนเถอะไป”
ตัดสินใจไล่ตรงๆ แต่เพชรแท้ไม่ขยับ กลับเอื้อมมือไปคว้าแล็บท็อปตัวที่เจ้าของห้องลืมปิด หน้าเว็บมันจึงยังค้างอยู่
พอหนุ่มน้อยเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มกรุ้มกริ่มที่มุมปาก
“อยากหรอ”
“ไม่” ปฏิเสธทันควัน อายก็อายจนแก้มแดงก่ำ
“พี่ช่วยได้นะ”
“พี่เพชรออกไปเถอะ”
“พี่ช่วยได้จริงๆ”
พลอยรักเหมือนตอนนี้เริ่มตัวสั่น ผ่าวร้อนจนเหมือนจะแทบคุมสติตนเองเอาไว้ไม่ได้แล้วจริงๆ
“พี่เพชรใส่อะไรลงไปในแก้วนม”
“ก็แค่ตัวช่วยนิดหน่อย”
“ออกไปนะ พลอยไม่ชอบให้พี่มาทำแบบนี้”
เหมือนเริ่มเบลอสะลึมสะลือ แต่ยังมีสติรู้ตัวทุกอย่าง ยิ่งได้ยิน...
“ทำไมล่ะ พี่รู้นะพลอยว่าชอบเรื่องพรรณอย่างว่านี่ด้วยน่ะ ไม่งั้นมือคงไม่เปื้อน”
เขาพยักหน้ามาที่มือขวาที่ยังมีคราบอัปยศทิ้งไว้อยู่
“มันไม่ใช่เรื่องของพี่ ออกไป ก่อนที่ลุงพายัพจะเข้ามา ไม่งั้นเขาหักคอพี่แน่”
ที่กล้าขู่ ถ่วงเวลาเขาเอาไว้อยู่นี่ก็เพราะครู่นี้ระหว่างที่คุยๆ กันอยู่ เพชรแท้ไม่รู้หรอกว่าพลอยรักแอบเอื้อมมือไปกดปุ่มอะไรจิ๋วๆ ที่มันซุกนิ่งอยู่ในกระเป๋าชุดนอน โชคดีที่ก่อนหน้าก่อนที่เพชรจะมาเธอเพิ่งจะหยิบมันขึ้นมาดูแบบขำๆ มันคือเครื่องมือสื่อสัญญาณตัวกระจิ๋วๆ ที่พายัพอดีตหัวหน้าทหารช่างนั่นแหละเป็นคนประดิษฐ์ทำไว้ให้ เพราะก่อนหน้านี้บิดามีแนวโน้มจะลงเล่นการเมือง พายัพกังวลใจมากแต่ไม่อาจห้ามเจ้านาย คงเป็นเพราะเขาห่วงความปลอดภัยของเจ้านายมายันครอบครัว .. พอพลอยรักกลับมาเริ่มหัดฝึกงานเมืองไทย พายัพก็ยัดเจ้าเครื่องนี้ใส่มือมาให้แล้วบอกง่ายๆ ว่าถ้าคุณหนูพลอยตกอยู่ในอันตรายใดๆ ก็ตามให้กดปุ่มนี้ เดี๋ยวเขาจะรีบมา
ตอนแรกเธอยังคิดว่าเขาเป็นตาแก่ขี้กังวลทั้งที่จริงๆ เธอเองก็กังวลใจที่บิดาจะลงเล่นการเมือง แม้ว่ามันจะแค่ระดับท้องถิ่นก็เถอะ
เหอะ! ใครจะรู้!! สมัยนี้มันแข่งขันช่วงชิงอำนาจกันดุเดือดป่าเถื่อนและไร้ยางอายกันจะตาย!!
และไอ้เครื่องนี้ที่พายัพให้มา เธอก็ไม่เคยนึกเคยฝันจริงๆ ว่าจะต้องมาใช้กับญาติของตัวเอง!!
เพชรไม่ฟังเสียงเธอแล้วสิ ก็รูปร่างพลอยรักลูกพี่ลูกน้องคนนี้มันช่างขาวอวบน่าฟัดเสียนี่กระไร เขาเองก็หนุ่มกลัดมัน นิสัยก็คุณชายเอาแต่ใจเห็นหุ่นขาวอวบยั่วน้ำลายเข้าก็ทนไม่ไหว เธอไปเรียนตั้งเมืองนอกเมืองนา จะมาห่วงเนื้อหวงตัวไว้ทำไมล่ะ และท่าเปรี้ยวจี๊ดแบบนี้คงไม่น่ารอดมือฝรั่งมังค่ามันมาหรอก
หากแต่พลอยรักที่เริ่มอ่อนระทวย สะลึมสะลือด้วยพิษยาก็ยังจะพยายามดิ้นรนขัดขืน เธอเพิ่งจะนึกเกลียด ขยะแขยงเขาไม่อยากให้เข้าใกล้ ทั้งที่รู้ดีว่าโดนพิษยาแต่ทว่ามันกำลังจะสุดเกินต้านทานใจ
“พายัพ ลุงพายัพจ๋าอยู่ไหนมาช่วยพลอยที”
ร้องไห้ดิ้นรน
“ไอ้แก่ขี้ข้านั่นมันอยู่ตั้งไกล มาช่วยเธอไม่ทันหรอกน่า มาเป็นเมียพี่เถอะพลอย รับรอง พี่จะไม่ปล่อยให้ต้องนอนเหงาหงอยขยี้...ตัวเองอยู่แบบคืนนี้แน่”
พูดจาน่าเกลียด น่าสัปดนจบก็ตะโบมจูบปาก ดูดคอ ขยำหน้าอกอวบๆ นุ่มหยุ่นสะเปะสะปะไม่ยั้งมือ แล้วยิ่งเธอเองก็คือผู้ที่มีความต้องการสูงอยู่แล้วนี่ ยิ่งต้องรู้ดีเลยว่าตนเองกำลังจะ ...
โอ้ยแย่แล้ว!!
“ไม่เอา! ปล่อย อย่า..พี่เพชร! อย่าทำอย่างนี้ พลอยจะฟ้องป๊า!!”
กำลังคิดว่าตนเองจะต้องเสียท่าพายัพคงมาช่วยไม่ทันแน่ๆ แต่พอมีเสียงกดกริ่งสัญญาณดังระรัวติดกันสนั่นขนาดนี้ แปลว่าคนข้างนอกร้อนใจ และทั้งๆ ที่เสียงนี้ก่อนหน้าเธอเคยฟังว่ามันงี่เง่าปัญญาอ่อนแต่คราวนี้ไอ้เจ้าเสียงเดียวกันนี้มันนี่ยิ่งกว่าเสียงสวรรค์
“ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยด้วย!!”
พลอยรักดีใจแทบจะยกเท้าถีบคนใกล้ตัวกระเด็นได้ แต่ติดที่ตัวเธอเล็กไป จึงได้แต่แอบอาศัยในจังหวะที่เพชรมัวแต่เผลอ รีบป้องปากตะโกนเรียกบอดี้การ์ดจำเป็นทันที
ขณะที่เพชรผงะเงยหน้า จากนั้นก็ชักสีหน้าอาฆาตแค้น
ร่างอวบอัดใช้กำลังเฮือกสุดท้ายกลิ้งตัวหนี วิ่งแทบสะดุดคว่ำไปเปิดประตู และรู้ดีว่าลูกพี่ลูกน้องคนนี้ขี้ขลาดเกินกว่าจะทำอะไรคนอื่นซึ่งๆ หน้า
โชคดีที่เขามาเร็ว ซึ่งอาจเป็นเพราะบิดาไม่อยู่ และพายัพเองก็คงไม่ไว้ใจเพชรมานานแล้ว จึงแอบมาพักรวมกับพนักงานขับรถลีมูซีนที่ใต้ตึก แทนกระท่อมสมถะด้านหลังของเขาโน้นเพื่อมาระแวดระวังภัยให้เธอ
เพชรเดินฟึดฟัดๆ มาที่ประตู ก้าวออกไปในขณะที่พายัพยืนยักษ์ทะมึนสูงใหญ่ … ข่มขวัญอยู่ตรงนั้นจริงๆ
โอ้ย ยิ่งเห็นแต่เงาของเขาแค่นี้ เธอก็ตัวสั่น และฤทธิ์ยามันก็กระตุ้น ทำให้อยากได้เขาจนสั่นปานเจ้าจะเข้าแล้วแอบสงสัยว่า เพชรทำไมจึงขี้ขลาดอย่างร้ายกาจนัก กล้าทะลึ่งใช้ไอ้ยานรกนี้กับผู้หญิงที่เขาไม่เต็มใจได้ไง!!
บอดี้การ์ดร่างยักษ์ยังไม่ได้เดินเข้ามา เขาหยุดอยู่แค่หน้าประตู
เพชรมองหน้าเขาเคืองแค้น พายัพเพียงแค่จ้องมองตอบไปนิ่งๆ ที่ใครต่างก็น่าจะรู้ดีเชียวแหละว่า สายตาเช่นนี้สามารถฆ่าคนด้วยมือเปล่าได้ง่ายๆ สุดท้ายเพชรก็ยอมผละจากไป
พลอยรักทำท่าคล้ายคนหมดแรงจะทรุดฮวบแหล่ไม่แหล่ .. แต่พายัพก็ยังลังเล
“คุณหนูเป็นอะไร”
ถาม แต่ไม่ยอมก้าวเข้ามาจริง เอาแต่ชะเง้อมองดูเตียงที่ยุ่งเหยิงเสื้อนอนยับย่นของนายสาวตัวน้อยของเขาแบบกังวลๆ
“ลุงพายัพขา … ช่วยพลอยด้วย”
เธอเรียกร้องเสียงแผ่ว ใบหน้าแดงก่ำ ตัวร้อนผะผ่าวเหมือนคนเป็นไข้
“ผมจะโทรเรียกหมอ”
มือที่กำโทรศัพท์กำลังจะกดหมายเลข
“อย่า!! ไม่เอา … ลุงเข้ามานี่!!”
บทที่ 3
คนถูกเรียกจึงจำต้องก้าวเท้าเข้ามา ร้อนรนแม้จะยังงงๆ เป็นห่วงก็เป็นห่วง แต่ที่ยังไม่กล้ารุกล้ำเข้าไปเพราะนี้มันเป็นห้องส่วนตัวของคุณหนูสาว โสด สวย ลูกเจ้านาย แต่พลอยรักก็เป็นฝ่ายผวามาคว้าคอเสื้อยืดคอกลมเขาเอาไว้
ใช้เรี่ยวแรงกำลังวังชาที่พอมีลากเขาเข้ามาปิดประตู เสียงล๊อคห้องดัง ... คลิ๊ก!!
แต่พายัพยังไม่ทันจะสนใจ เป็นห่วงเป็นใยมากกว่าเพราะเห็นนายสาวน้อยเหมือนคนจะอ่อนแรง นึกว่าที่ผวามาคว้าคอเสื้อเขาเอาไว้มั่นนั่นเพราะว่าเธอกำลังจะล้ม เลยก้มตัวรีบช้อนตัวอุ้มร่างนวลขาวอวบอัดมานั่งที่เตียง
ไม่ทันคิดสักนิดเลยน่ะสิว่าอ้อมกอดแห่งปัญหากำลังจะมาโอบล้อมเขาโดยไม่รู้ตัว!!
“คุณหนูจะให้ผมช่วยอะไร มีไข้หรือ? หน้าแดง ตัวก็ผ่าวๆ ด้วย” ลูบเนื้อ สำรวจตัว
โอ้ ทำไมเธอรู้สึกดีเหลือเกินกับสัมผัสจากฝ่ามือหนาหยาบกร้านของเขานี้นักนะ
“พลอยโดนพี่เพชรวางยา”
พายัพตัวเย็นเฉียบ ชะงักเลยคราวนี้
“ระยำ!! … ยาอะไร รู้ไหม”
เธอสั่นหน้า
“คุณหนูรู้สึกยังไง” เขาร้อนใจ
“อยะ อยาก …”
เธอยังคงยึดคอเสื้อเขาเอาไว้แน่น มองหน้าคม ผมสีดอกเลาขึ้นแซมน้อยๆ ด้วยสายตาสับสน กระวนกระวาย
ก่อนจะหรุบเปลือกตามองริมฝีปากหยักหนาของเขาแล้วร้องขอเซ็กซี่
“ลุงพายัพจ๋า...ช่วยพลอยที”
“ให้ .. ผมช่วยอะไร”
คนเป็นห่วงชักรู้สึกราวถูกไข้จับไปอีกคน เลือดเริ่มระอุ เหงื่อพลั่กแปลกๆ ยกมือมาตั้งถ้าจะแกะมือนวลขาวเล็กๆ ที่มีคราบอะไรแปลกๆ ติดอยู่แต่พอยกมือขึ้นมามันดันพลาดไปเท้าลงบนที่นอนข้างตัวคุณหนูของเขาเสียนี่
“มะ ... เมค ... เมคเลิฟพลอยที”
“ห๊ะ!!!” ครานี้ถึงกับผงะ
“ได้โปรด”
“ไม่ได้ … ให้ผมโทรฯ หาหมอเถอะ”
ปฏิเสธเสียงแผ่ว พยายามยับยั้งชั่งใจ …
หากแต่ …
“ไม่ค่ะ … พลอยไม่อนุญาตให้มาขัดคำสั่งตอนนี้!!”
จบแค่คำนี้ คนพูดก็เป็นฝ่ายจู่โจมเลยทันที
ดึงคอเสื้อเขาให้โน้มตัวลงมาหา
พายัพเองก็ทำไมที่พอเห็นร่างสวยๆ หอมกรุ่นๆ นุ่มๆ อุ่นๆ ตอนนี้แล้วมันจึงอ่อนล้า สมองเบลอและไร้เรี่ยวแรงขัดขืนขึ้นมาเสียเฉยๆ เลยก็ไม่รู้
ยิ่งพอคุณหนูแสนสวยของเขาล้มร่างนอนหงายหน้า ร่างสูงแข็งแกร่งก็ขึ้นคร่อมทับ ประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม
เป็นไงเป็นกัน!!
นิยายใต้หมอน on youtube & facebook & google นิยายรสแซ่บ by แมงมุมใต้เตียง
